Verzwijg geen vermogen. Anders krijgt je ex het
Geplaatst op: 25-08-2016, 09:59:50
Je hebt het in een Amerikaanse romantische comedy vast wel eens gezien. Een man en vrouw staan voor het altaar om door een priester in de echt te worden verbonden en de priester spreekt dan de volgende woorden uit: Speak now or forever hold your peace.
De bedoeling is dat de aanwezigen in de kerk nog één keer de gelegenheid krijgen om zich tegen het huwelijk te verzetten, bijvoorbeeld omdat één van de verloofden al getrouwd is. Het filmscript geeft echter aan dat de ware geliefde van één van hen op staat en er een happy end volgt doordat het huwelijk niet doorgaat en de ene verloofde de ander laat staan om er vandoor te gaan met degene die niet zweeg.
Zwijgen is niet altijd goud
Eerder heb ik geschreven over het verzwijgen van vermogen in een erfenis. Dit had vervelende gevolgen voor de kinderen van de vrouw die haar mond had gehouden. Deze keer wil ik je laten zien dat niet alleen zwijgen voordat een huwelijk gesloten wordt verkeerd is, maar dat je het ook zwaar kunt bezuren als je je mond niet opendoet bij het einde van een huwelijk.
De (versimpelde) situatie
Een man en vrouw waren getrouwd. Helaas was het huwelijk niet gelukkig want de echtscheiding werd aangevraagd. Over de verdeling van hun vermogen konden de ex-echtgenoten het blijkbaar niet eens worden, want de rechtbank moest eraan te pas komen om vast te stellen wie recht had op welk bedrag. De man was in deze procedure even 'vergeten' dat hij nog twee levensverzekeringen op zijn naam had staan. Door dit tijdelijke geheugenverlies kreeg de vrouw dus minder dan wanneer de man het bestaan van de polissen wél had vermeld.
In hoger beroep bij het Gerechtshof kwam de man bij zijn positieven want hij vertelde aan de rechters dat hij deze polissen tegen was gekomen. De man meende dat hij op tijd was, omdat de uitspraak van de rechtbank inzake de verdeling nog niet in kracht van gewijsde was gegaan. Hij was van mening dat hij door zijn – in zijn ogen tijdige - inkeer slechts de helft van de waarde van de polissen aan de vrouw hoefde over te maken.
Helaas voor de man was zowel het Gerechtshof (in het appel) als de Hoge Raad (als laatste instantie) het niet met hem eens. Als hij vóór de uitspraak van de rechtbank tot inkeer was gekomen, dan was dat (net) op tijd geweest. Nu hij pas daarna zijn mond had open gedaan, was hij te laat.
De consequentie van het feit dat hij de polissen had verzwegen, was simpel: hij verbeurde niet slechts de helft van de polissen maar de totale waarde ervan aan de vrouw.
Dus het is toch echt beter om in een huwelijk open kaart te spelen en niets achter te houden. Maar dat wisten de scriptschrijvers van Four weddings and a funeral al.
(Nb: de uitspraak van de Hoge Raad kun je hier vinden)
Bron: Column van Ernst Loendersloot, kandidaat-notaris bij het kantoor Huenges Wajer Joosten in Maastricht, op www.dft.nl van 17 augustus 2016